وقتي كه شانه هايم

    در زير بار حادثه ميخواست بشكند

يك لحظه

           از خيال پريشان من گذشت:

        بر شانه هاي تو مي شد اگر سري بگذارم

وين بغض درد را

از تنگناي سينه بر آرم

                   به هاي هاي

آن جان پناه مهر

                شايد كه مي توانست

                             از بار اين مصيبت سنگين

             آسوده ام كند.